WETENSCHAPPELIJK NIEUWS VOOR NEUROREHABILITATIE

De wetenschappelijke bevindingen over de adaptieve capaciteit van ons zenuwstelsel, samen met het gebruik van opkomende technologieën en disciplines, zoals robotica, biomechanica of virtuele realiteit, zijn een grote stap in de behandeling van patiënten met neurologische letsels en ziekten. Hiervan en andere kwesties zullen worden gesproken tijdens de dagen 14 tot 16 november in Toledo op de eerste internationale conferentie over neurorevalidatie (ICNR 2012).

Het evenement, gezamenlijk georganiseerd door de Hoge Raad voor Wetenschappelijk Onderzoek (CSIC) en het Nationaal Ziekenhuis van Paraplegics, beheerd door de regering van Castilla-La Mancha, zal worden bijgewoond door experts van over de hele wereld op het gebied van klinische revalidatie, toegepaste neurofysiologie en neuroengineering. Het interview met een van de hoofdorganisatoren, de persoon die verantwoordelijk is voor de eenheid van biomechanica en technische hulpmiddelen van de HNP Dr. Angel Gil, dient ons als voorpost om de gebeurtenis en de transcendentie van de inhoud te kennen.

Wat zijn de doelstellingen van de International Neurorehabilitation Conference die in Toledo zal worden gehouden voor de volgendeof november?

Creëer een gemeenschappelijke ruimte met professionals en onderzoekers uit verschillende klinische, technologische en onderzoeksgebieden die verband houden met de ontwikkeling van nieuwe apparaten en technologieën die worden toegepast op handicaps. We zullen praten over onze nieuwste ontwikkelingen op het gebied van robotica, virtual reality of nieuwe verbindingsinterfaces om de hersenen met de machine te communiceren.

Welke uitmuntende wetenschappers zullen dit evenement bijwonen in Toledo?

Er zullen onderzoekers zijn van het hoogste nationale en internationale belang, zoals de Bioengineering-groep van de CSIC, onder leiding van professor José Luis Pons. Er zullen ook geweldige onderzoekers zijn, zoals Metin Akay van de Universiteit van Houston, Grégoire Courtine van UCLA of Wolkan Dietz uit Zürich, naast andere vooraanstaande wetenschappers.

Hoe wordt de impact van technologie ervaren op het klinische gebied van neurologische aandoeningen?

Met grote verwachting. Deze relatief nieuwe disciplines vullen een lacune in de behandeling van neurorevalidatie in en brengen interessante ontwikkelingen in een korte tijdspanne.

Waarom is de convergentie tussen verschillende disciplines zo veelbelovend?urorehabilitación?

Juist in deze conferentie willen we de nadruk leggen op hoe, in vergelijking met de oude benadering, we tegenwoordig de kennis nodig hebben die uit verschillende disciplines komt voor de behandeling van een probleem. Dit wordt gezien als een transversaal proces waarin klinische professionals en technologie-experts, zoals engineering toegepast op neurorevalidatie, samenwerken en kennis toevoegen.

In welk stadium is onderzoek naar de verbinding van het menselijk zenuwstelsel met mechatronische systemen om functionele vermogens te herstellen?

Er zijn veel vorderingen. Op sommige gebieden zijn er nog steeds geen toepasbare en verkoopbare oplossingen voor de gebruiker, in andere niet. Er wordt veel vooruitgang geboekt in de wereld van interfaces, die de persoon in staat stellen verbinding te maken met een machine door zenuwsignalen te detecteren die kunnen beginnen vanuit de hersenen of vanuit de perifere zenuwen. Deze technologie stelt ons in staat om revalidatietechnieken te verbeteren, tot nu toe ontoegankelijk, het beheer van neuroplasticiteit en het gebruik van orthetische en robotachtige apparaten die de functionaliteit compenseren die een persoon heeft verloren.

Wat kunnen de neurobiotica bieden aan de wereld van fysieke beperkingen, specifiek voor mensen met een dwarslaesie?

Er zijn realiteiten, zoals robotachtige exoskeletten, die dankzij de integratie vanMotoren en functionele elektrische stimulatiesystemen maken het mogelijk om mensen te laten lopen die tot nu toe niet konden lopen. Er zijn ook draagbare robottoestellen die kunnen worden gebruikt om de functie van het bovenste ledemaat te verbeteren en, bijvoorbeeld, apparaten die worden bestuurd door de hersenschors, bekend als de "interface van de hersencomputer", die beginnen te worden gebruikt door mensen met een dwarslaesie om te verbeteren. hun kwaliteit van leven en hun afhankelijkheid verminderen.

Het National Hospital of Paraplegics richt zich ook op een onderzoeksproject voor de ontwikkeling van exoskeletten

We zijn ondergedompeld in een groot onderzoeksproject genaamd HYPER, met de deelname van negen andere prestigieuze onderzoekscentra en waar we aanzienlijke vooruitgang boeken bij de ontwikkeling van exoskeletten met hybride technologie. Via deze technologie probeerden we het gangbeeld te herstellen bij mensen die niet konden lopen, het bereiken van functie bij mensen met de bovenste ledematen die werden getroffen door tetraplegie, evenals de integratie van de eerder genoemde hersenbeheersingstechnologieën van deze apparaten.

Eeuwenlang hebben wetenschappers gedroomd om te kunnen kijken naar het menselijk brein en het zenuwstelsel tijdens het uitvoeren van verschillende activiteiten; bijvoorbeeld, terwijl iemand iets ziet, hoort, ruikt, proeft of aanraakt. Wat staat de ontwikkeling van nieuwe technieken toe, neurofysicaiologie, neuroimaging ...?

In deze conferentie werden realiteiten op de gebruiker toegepast, maar om ze te bereiken voordat het nodig was om een ​​eerder werk te doen op het gebied van neurowetenschap en basiswetenschappen. Toegepaste neurofysiologische technieken zijn erg belangrijk om manieren te vinden die ons in staat stellen om het menselijk lichaam met machines te verbinden. Er zijn grote vorderingen om deze uiterst kleine elementen te detecteren die ons in staat stellen om signalen van de perifere zenuw of de hersenschors te verzamelen om vervolgens met deze apparaten om te gaan. Neuroimaging is ook van fundamenteel belang wanneer we praten over herseninterface, functionele magnetische resonantietechnieken om te observeren welke delen van de hersenen in werking worden gesteld bij het uitvoeren van een bepaalde taak, wat zeer waardevol is bij het ontwerpen van controle-apparaten.

Waarom de opkomst van de biomechanica bij revalidatie? Welke toegevoegde waarde biedt de discipline op dit gebied de laatste tijd?

Biomechanica is een fundamentele kennisdiscipline in het revalidatieproces van een persoon, in dit geval met neurologische schade, waarin ze professionele kennis delen met verschillende opleidingen: artsen, ingenieurs en specialisten inrevalidatie om een ​​groter voordeel te verkrijgen. Biomechanica biedt twee toegevoegde waarden: ten eerste om de functionele situatie van een patiënt te objectiveren, om een ​​reproduceerbare, gefixeerde foto te hebben, om te weten wat hun fundamentele tekortkomingen zijn en om ze vervolgens vanuit therapeutisch oogpunt te benaderen. Toegevoegd aan deze evaluatiewaarde zijn de ontwikkelingen en toepassingen van robots en draagbare exoskeletten. Eerder was een biomechanische analyse van de functie nodig en kreeg de robot informatie die de verloren functie compenseert.

Hoe worden conventionele therapieën, in de stijl van fysiotherapie, gecombineerd met al deze vorderingen in het revalidatieproces?

Deze disciplines zijn in geen geval bedoeld om de traditionele disciplines en hun professionals te vervangen. Dit zijn complementaire therapieën die beschikbaar worden gesteld aan revalidatieteams, als een fundamenteel instrument om taken te objectiveren. De professionals zullen zich vertrouwd moeten maken met dit soort therapeutische opties en moeten ze zien als een kans, niet als een bedreiging, omdat ze een nieuwe manier bieden om rehabilitatieprocessen en -diensten te beheren. Ik heb bijvoorbeeld de Lokomat geplaatst, een van de meest populaire robottoestellen voor het trainen van het menselijk lopen. Als het vroeger vier mensen kostte om de romp vast te houden en ledematen te bewegen, om het gebaar van menselijk lopen te reproduceren, dank aan dit apparaat, een enkele fysiotherapeutU kunt deze taak uitvoeren.

Bij wijze van conclusie. Op welk punt van het pad dat gaat van de club, het riet en de rolstoel naar de neurorobotica en neuroprothesen die we tegenkomen?

Ik kom uit de klinische wereld en ik ben zeven jaar in deze wereld van de biomechanica geweest, gedurende deze tijd ben ik getuige van een enorme explosie van nieuwe ontwikkelingen en bijdragen. Het is moeilijk om te zeggen op welk punt van de weg we zijn, de waarheid is dat de vooruitgang enorm is en dat het verschijnen van nieuwe oplossingen met een duizelingwekkende snelheid plaatsvindt. We moeten zeer optimistisch zijn met deze technologieën.